Dziśnity (Dosnitten) - w dokumentach źródłowych Disniten, Disnyten, Dysniten, Dysnithe i Desnyten. Jest formą
odosobową, do której dodano końcówkę
"itten". Wieś lokowana w 1369 roku przez Wielkiego Mistrza Zakonu
Krzyżackiego Winrycha von Kniprode, który przekazał braciom
- Prusom - Clause i Cunke "das Gut zu Disniten", zwalniając ich od
dziesięciny i szarwarku. Dobra przez dłuższy czas pozostawały w rękach Prusów, a w pierwszej połowie XVI wieku (około roku 1540) znalazły się w
rękach rodu von Diebes, mających oprócz tego leżące obok
Barty i sąsiednie Piotrowo. W 1650 roku był tu właściciel Dymnika - Oswald Kleiß. Od 1727 roku dobra były w posiadaniu von Bedeck´ów, właścicieli pobliskiej Barzyny, którzy wymieniani
są tu jeszcze w 1785 roku.
Prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku
osiedlili się tu Finckensteinowie (linia baronowska), gdyż wymienia się tu
Christopha Albrechta barona von Finckensteina - "pana na Dziśnitach".
Baronem był także niejaki von Reßtorff, sędzia pokoju
w urzędzie obwodowym w Rychlikach (z siedzibą w Gołutowie), właściciel Dziśnit
i folwarku w Bartach w latach około 1865 - 1889.
Na początku tego wieku dobra w
Dziśnitach znalazły się w rękach rodziny Franckenstein - początkowo Paula, później Karla i Ludwiga. Ostatni z
tej rodziny - Walter, został zastrzelony 3 marca 1945 roku przez żołnierzy
sowieckich. Majątek liczył 508 ha, a zajmowano się głównie hodowlą bydła i koni. Dosyć okazały dworek, zachowany
do dziś w dobrej kondycji, powstał w trzeciej ćwierci XVIII wieku, później przebudowywany był w
czwartej ćwierci XIX wieku i w latach dwudziestych XX wieku Dobudowano wtedy
oficynę z łącznikiem od zachodu. Wokół resztki dawnego założenia parkowego ze starodrzewem dębu i
lipy oraz częściowo zarośniętym stawem. W dworku zachowane stiuki w
pomieszczeniach na parterze, boazerie w hollu i kominek, kaflowa kuchnia,
stolarka okienna i drzwiowa. Budynek w okresie powojennym wykorzystywano na
szkołę - od 1991 roku jest w rękach prywatnych.
I kilka słów z ulubionej książki:
Pałac pochodzi z początku XX wieku. Budowla potężna, na planie litery L, dwukondygnacyjna, przekryta dachem czterospadowym. Na osi elewacji frontowej duży, trójkondygnacyjny ryzalit, zamknięty eliptycznym szczytem. W ryzalicie szerokie, reprezentacyjne schody, główne wejście w ganku wgłębionym flankowane dwoma filarami, na piętrze duża loggia.
Podoba mi się ten "ganek wgłębiony flankowany filarami".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz